Anne Marie Bruu… Μία γυναίκα στο πλήρωμα της νορβηγικής Frontex στη Λέσβο

an-mari-1

 

Ρεπορτάζ: Αφροδίτη Σταυράκη

Την πρώτη φορά που είδα την Anne ήταν σε ένα καφέ έξω από την πόλη παρέα με τους υπόλοιπους συναδέλφους της από το νορβηγικό πλήρωμα της Frontex. Ήταν όλοι τους πολύ ευδιάθετοι καθώς μιλούσαν, γελούσαν και απολάμβαναν τον φωτεινό και ζεστό ελληνικό ήλιο, έτσι όπως ίσως να μην τον είχαν  νιώσει  ποτέ στην καθόλα οργανωμένη αλλά σχεδόν πάντα χειμωνιάτικη πατρίδα τους, τη Νορβηγία. Η Anne ξεχώρισε αμέσως όχι ως η μοναδική γυναίκα ανάμεσα σε άτομα του αντίθετου φύλου αλλά γιατί φώναζε από μακριά ότι είναι μία αυθεντική προσωπικότητα που από τη μία «το λέει η καρδιά της» και από την άλλη αυτή σιωπά όταν ξεκινάει να δουλεύει χρονικά αντίστροφα  η λογική μίας καινούριας αποστολής. Η ίδια ανήκει στο αστυνομικό σώμα της Νορβηγίας  ενώ ήρθε αρχές Ιουλίου στη Λέσβο ως μέλος της Frontex συμβάλλοντας με την πειθαρχία, την εκπαίδευση, την εμπειρία και κυρίως την αγάπη της για τον συνάνθρωπο στις θαλάσσιες επιχειρήσεις που αφορούν στους μετανάστες και πρόσφυγες.

12233470_10205823478567074_1209820284_n

Από την οθόνη του Mac στην Άμεση Δράση 

Αυτό είναι το πήρες όνομα της 46χρονης αξιωματικού της αστυνομίας από το Όσλο. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη νορβηγική πρωτεύουσα και κουβαλώντας καθολικά την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη  κουλτούρα η ίδια θυμάται ότι πάντα είχε μέσα της την επιθυμία να υπηρετήσει στο Αστυνομικό Σώμα της πατρίδας της. Ωστόσο πριν προσανατολίσει την εσωτερική της πυξίδα προς την κατεύθυνση αυτού του στόχου η Anne δημιουργούσε ασταμάτητα εικόνες διαφημιστικού κυρίως ενδιαφέροντος  ως ταλαντούχα γραφίστρια και μάλιστα για δέκα ολόκληρα χρόνια. Όσο η ζωή της περνούσε μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή  της μέσα από γραφικά για αφίσες και  ιστοσελίδες η ίδια αντιλαμβανόταν ότι το «γραφικό» που αντικατόπτριζε τη δική της εξέλιξη μάλλον δεν το είχε εμπνευστεί ακόμη και σίγουρα δεν θα προέκυπτε με κάποιο κλικ από τα αναρίθμητα που χτυπούσε καθημερινά ολοκληρώνοντας projects.  Η ψυχή της αναζητούσε έκφραση μέσα από άλλες ψυχές και κυρίως μέσα από την πρόκληση των δικών τους δύσκολων στιγμών. Όπως λέει:
«Ήθελα κάτι παραπάνω από το να κάθομαι μπροστά στο Mac μου. Προκλήσεις, συναισθήματα και περισσότερα ανθρώπινα προβλήματα».
Στα 34 της μπήκε στην Αστυνομική Ακαδημία και αποφοίτησε μετά από την τριετή υποχρεωτική εκπαίδευση. Ξεκίνησε να υπηρετεί σε ένα από τα πέντε μεγάλα αστυνομικά τμήματα του Όσλο. Έμεινε στο τμήμα της Άμεσης Δράσης για επτά χρόνια ενώ τα τρία τελευταία αναλαμβάνει αποστολές που αφορούν σε μεγάλα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Παράλληλα είναι συνοδός ασφάλειας προσώπων VIP οδηγώντας την μεγάλου κυβισμού μηχανή της υπηρεσίας. Σήμερα είναι η μία από τις μόλις τρεις γυναίκες συναδέλφους στην υπηρεσία της η οποία αποτελείται από εικοσιπέντε συνολικά άντρες. Προλαβαίνει την ερώτηση δίνοντας άμεση  απάντηση για την επαγγελματική της συνύπαρξη με το άλλο φύλο.
«Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι οι άντρες είναι δυνατοί και σαφώς μπορούν να κάνουν περισσότερα πράγματα χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί πόντους από την προσφορά των γυναικών απλά σε άλλο επίπεδο. Καθένας μας  έχει τις ικανότητες του οι οποίες είναι υπεράνω φύλου. Σημαντικό είναι να αρχίζει ο ένας εκεί που τελειώνει ο άλλος φτιάχνοντας την τέλεια ομάδα η οποία κλειδώνει για την κάθε αποστολή».
Από την αρχή της θητείας της στο Αστυνομικό Σώμα η Anne συνειδητοποίησε το οξύμωρο ψυχολογικό πλαίσιο του επαγγέλματος της: θα έπρεπε να στηρίζει ανθρώπους σε στιγμές συναισθηματικής έξαρσης χωρίς όμως δικά της συναισθήματα. Δύσκολο, ψυχρό, σκληρό μα κυρίως απαραίτητο ως συστατικό μίας επιτυχημένης αποστολής.
«Χρειάζεται η συναισθηματική απόσταση και ο κατάλληλος τρόπος διαχείρισης για κάθε διαφορετικό άνθρωπο σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης οι οποίες εξυπακούεται ότι δεν είναι ευχάριστες και κυρίως εύκολες. Είναι σημαντικό να είσαι εκεί και να κατευνάζεις τα πνεύματα με τον σωστό τρόπο. Πρόκειται κάθε φορά για ένα διαφορετικό στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί χωρίς απώλειες στον ήδη ταραγμένο ψυχισμό των ανθρώπων που αποτελούν τα θύματα αλλά και τους θύτες κάθε περίπτωσης στην οποία καλούμαστε να παρέμβουμε».

12248726_10205823477407045_31481181_n

Μάχιμη για τους μετανάστες και πρόσφυγες
Φτάνοντας στο σήμερα και στο λόγο που έφτασε αυτή τη φορά στην Ελλάδα την οποία λάτρεψε πολλάκις καθώς είναι πολλές οι εξορμήσεις της στα ελληνικά νησιά λόγω διακοπών, η Anne αλλάζει έκφραση. Πρώτη φορά ανήκει σε πλήρωμα της Frontex. Οι έντονες γραμμές του προσώπου -δείγμα ενός ανθρώπου που ζει έντονα και πολύ-  βαθαίνουν και τα μάτια της κάνουν ταξίδι στο χρόνο επαναφέροντας τις στιγμές από εκείνες τις διαφορετικές παρεμβάσεις εκτάκτου ανάγκης αυτή τη φορά στη θάλασσα του Αιγαίου με θύματα μετανάστες και θύτες διακινητές. Αντίπαλος πάντα ο χρόνος αλλά και οι ελλείψεις σε οργάνωση και υποδομές. Η Anne εξηγεί  το πλαίσιο λειτουργίας της Frontex:
«Η αποστολή είναι η επιτήρηση των θαλάσσιων συνόρων για να αποφευχθεί η παραβίαση τους στη Μεσόγειο. Το συμβόλαιο επίσης περιλαμβάνει έρευνα και επιχειρήσεις διάσωσης αντρών, γυναικών και παιδιών που βρίσκονται σε δυσμενή θέση. Οι μετανάστες πρέπει να πάνε σε ελληνικό λιμάνι εκεί όπου εξελίσσεται η πρακτική διαχείριση του ζητήματος παραβίασης των συνόρων. Αυτοί που σώθηκαν ή προφυλακίσθηκαν θα πρέπει να μεταφερθούν σε ελληνικό λιμάνι όπου πλέον τους αναλαμβάνουν για τα περεταίρω οι Ελληνικές Αρχές. Είμαστε εδώ για να παρέχουμε βοήθεια στην ελληνική κυβέρνηση. Λόγω της αυξανόμενης εισροής μεταναστών στη Μεσόγειο η Frontex ξεκίνησε επιχειρήσεις ελέγχου στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Μάλτα και την Ισπανία».

Σχολιάζοντας το μεταναστευτικό το χαρακτηρίζει όχι απλώς ευρωπαϊκό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο ενώ θεωρεί ότι και οι χώρες από τις οποίες ξεκινούν οι ροές ανθρώπων θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους.

12235555_10205823478127063_824607666_o

Η δυσκολότερη αποστολή στο Αιγαίο: το ναυάγιο της 28ης Οκτωβρίου
Η Anne θυμάται με ένταση και σχεδόν τρόμο το μεγάλο ναυάγιο της 28ης Οκτωβρίου ανοιχτά του Μολύβου ως μία από τις σκληρότερες αναμνήσεις που θα κουβαλά μέσα της από το ταξίδι στη Λέσβο ενώ βίωσε την μέρα εκείνη ως την καταστροφή του κόσμου της από πλευράς ψυχολογίας και κόπωσης στο πλαίσιο μίας πραγματικά υπεράνθρωπης επιχείρησης διάσωσης.
«Εκείνο το πρωί ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου ήμουνα στη γέφυρα του σκάφους όταν λάβαμε σήμα από τα κεντρικά για περιστατικό με μετανάστες στο Μόλυβο. Στο μυαλό μου είχα σχεδόν οικεία εικόνα με περίπου δέκα άτομα στη θάλασσα και είκοσι με τριάντα σε μία βάρκα. Σπεύσαμε άμεσα για να συνειδητοποιήσω ότι η πραγματικότητα είχε ξεπεράσει κάθε υποθετικό συλλογισμό. Διακόσιοι άνθρωποι να ουρλιάζουν για βοήθεια και να επιπλέουν μετά δυσκολίας στην κυματώδη λόγω ισχυρών ανέμων θάλασσα. Κάθε σκέψη φάνταζε μικρή μπροστά στον μεγάλο εχθρό που λέγεται χρόνος. Έπρεπε να κερδίσουμε κάθε λεπτό εξασφαλίζοντας ανθρώπινες ζωές οι οποίες κινδύνευαν να χαθούν ανά πάσα στιγμή. Είμαστε ήδη ταλαιπωρημένοι καθώς η συγκεκριμένη ήταν η πέμπτη επιχείρηση σε λίγες ώρες χωρίς φυσικά  να χωράνε συγκρίσεις με όσες προηγήθηκαν. Θυμάμαι να μετράμε συνεχώς διασωθέντες ενώ απέφευγα να διανοηθώ την ύπαρξη θυμάτων κάτι που δυστυχώς δεν αποφύγαμε. Ο απολογισμός της δύσκολης αυτής αποστολής ήταν 122 διασωθέντες και δυστυχώς δύο νεκροί. Αμέσως ξεκινήσαμε για την Πέτρα όπου και δέσαμε για να παραλάβουν τους μετανάστες οι αρχές στην ξηρά ενώ κάποιοι έπρεπε να μεταφερθούν άμεσα στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Κόσμος είχε μαζευτεί στην παραλία ζητώντας να προσφέρει τη βοήθεια του. Ήταν όλα έντονα και πραγματικά ανθρώπινα».
Η Anne θυμάται ότι όλο το πλήρωμα ξεπέρασε όρια και αντοχές ενώ ο αρχηγός της εν λόγω αποστολής παρουσίασε έντονους πόνους στο στομάχι και αφού υπέμεινε μέχρι τέλους μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης και από κει με στρατιωτικό αεροσκάφος σε κλινική των Αθηνών όπου και χειρουργήθηκε άμεσα. Σήμερα βρίσκεται στη Νορβηγία όπου και συνεχίζει να νοσηλεύεται.
«Τον συνόδευσα μέχρι την Αθήνα. Λυπήθηκα που τον άφησα εκεί. Ήθελα να τελειώσουμε όλοι μαζί την αποστολή στη Λέσβο και να γυρίσουμε στην πατρίδα», λέει και δακρύζει. Η επιχείρηση τελείωσε επομένως τα συναισθήματα επιτρέπεται να εκφραστούν.

12231225_10205823477087037_1993486276_n

Χωρίς στολή
Βγάζοντας τη στολή της η Anne απολαμβάνει για λίγο την επιλεκτική μοναχικότητα που της δίνει τη δυνατότητα αποφόρτισης. Ενίοτε δίνει περισσότερη ενέργεια στη δουλειά της παρά στην οικογένεια της αλλά αυτό κρατάει για λίγο. Όπως λέει «ξέρουν ότι δεν χρειάζεται να ρωτάνε πολλά όταν γυρίζω σπίτι και ιδίως όταν χρειάζομαι λίγη σιωπή για να ανασυνταχθώ». Όταν όμως τα σύννεφα της δουλειάς διαλυθούν η Anne γίνεται μία δέσμη αγάπης και τρυφερότητας για τους αγαπημένους της. Είναι διαζευγμένη ενώ δεν έχει αποκτήσει δικά της παιδιά. Ωστόσο η ίδια υποστηρίζει ότι είναι σαν να έχει επτά παιδιά αφού τόσα είναι τα ανίψια της ενώ ακολουθώντας την αντίστοιχη κοινωνική δομή της χώρας της είχε υπό την εποπτεία της Σαββατοκύριακα και διακοπές για περίπου δεκαπέντε χρόνια δύο δίδυμα παιδιά τα οποία φέτος κλείνουν τα δεκαοκτώ τους χρόνια. Είναι ένθερμη υποστηρίκτρια της υιοθεσίας ενώ δεν αποκλείει να κάνει ένα αντίστοιχο βήμα στο μέλλον. Λατρεύει τις ατελείωτες βόλτες και το τρέξιμο με το σκύλο της ενώ διασχίζει τα παγωμένα και χιονισμένα δάση της χώρας της κάνοντας σκι. Φυσικά είναι λάτρης της γυμναστικής κάτι που μαρτυρά η άψογη φυσική της κατάσταση και το μυώδες σώμα της.

12231686_10205823479607100_251386859_n

Κουβαλώντας στις «αποσκευές» τη Λέσβο
Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της εδώ στη Λέσβο φρόντισε να κάνει κάποιες εκδρομές ανακαλύπτοντας όσες περισσότερες ομορφιές του νησιού ήταν δυνατόν καθώς όπως λέει «είναι πολλές οι εντυπωσιακές γωνιές του». Όμως οι εξορμήσεις αλλά και η δουλειά της άφησαν πολλά περιθώρια για να καταλήξει ότι το νησί πέρα από φυσικές ομορφιές έχει και ωραίους καλοσυνάτους ανθρώπους που παραγκωνίζουν τα πάντα για να προσφέρουν στους μετανάστες ότι απόθεμα διαθέτει η καρδιά και  η φιλόξενη φύση τους. Φυσικά εύσημα απευθύνει και τους συναδέλφους της από το Λιμενικό. Κάνει λόγο για άριστες συνεργασίες αλλά παράλληλα αληθινές φιλίες που δεν θα ξεχαστούν.
Στις 10 Νοεμβρίου η Anne και το εν λόγω πλήρωμα του νορβηγικού παραρτήματος της Frontex πέταξαν για την Αθήνα και από εκεί για το Όσλο. Δεν ξέρει αν θα συμπεριληφθεί ως μέλος πληρώματος σε κάποια νέα αποστολή εδώ στη Λέσβο. Το σίγουρο είναι ότι η ίδια θέλει να επιστρέψει. Πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως επαγγελματίας στην υπηρεσία της πολύπαθης κάστας των μεταναστών και προσφύγων που σίγουρα θα την έχουν ανάγκη….

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο