Άστεγοι Μυτιλήνης… “Έφυγε” ακόμα ένας στην παρέλαση… Τους βάζουμε ημερομηνία λήξης;

astegos-14

Ακόμα ένας συμπολίτης μας,  που τα τελευταία χρόνια τον βλέπαμε ασυγκίνητοι να περιπλανιέται στις πλατείες στα πεζοδρόμια και στα σκοτεινά σοκάκια της Μυτιλήνης, μη έχοντας μία στέγη να μπορεί να φάει ένα πιάτο φαγητό και να κοιμηθεί, με βροχές με χιόνια και με τσουχτερό κρύο μέρα – νύχτα, μας άφησε χρόνους.

Ο 55χρονος Μαρίνος που η οικονομική κρίση, η φτώχεια, η ανέχεια, η εγκατάλειψη από την πολιτεία, τον είχαν κάνει από τις κακουχίες, να μοιάζει με υπερήλικα.

Δεν άντεξε στο Γολγοθά του…

Έσβησε την Τρίτη 28η Οκτωβρίου, πίσω από το Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης…

Στο κέντρο της πόλης…

Εκεί, όπου όλες οι αρχές του τόπου μας, παρακολούθησαν την παρέλαση, για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ήταν ένας άνθρωπος υπερήφανος…

Δεν δεχόταν ποτέ βοήθεια από κάποιον…

Πάλευε μόνος του για να επιβιώσει…

Και σαν να μην έφτανε αυτό, τάϊζε παράλληλα, όλα τα αδέσποτα που έβρισκε στο δρόμο του…

Μ’ αυτά μοιραζόταν τους καημούς τους…

Μ’ αυτά μοιραζόταν ένα κομμάτι ψωμί, που εξασφάλιζε κάνοντας διάφορες μικρο – δουλίτσες…

Κι όταν έβρισκε λίγο ελεύθερο χρόνο… ζωγράφιζε !!!

Μάταια περίμενε από την πολιτεία μία μέριμνα…

Μία δουλίτσα, για να μπορεί να εξασφαλίζει τα προς το ζην…

Η “χείρα βοηθείας” δεν ήρθε από πουθενά…

Και δυστυχώς, όπως οι περισσότεροι άστεγοι της χώρας μας, είχε τη μοιραία κατάληξη…

astegos-11

Τώρα ποιος έχει σειρά;

Ποιος θα μας “αδειάσει τη γωνιά”, που εμποδίζει τους καρεκλοκένταυρους άρχοντες της πολιτείας, αλλά και του τόπου μας…

Στην ίδια θέση με το Μαρίνο, βρίσκονται κι άλλοι συμπολίτες μας…

Ποιος δεν γνωρίζει για τους άστεγους της Προκυμαίας Μυτιλήνης;

Όλοι μας…

Κι εμείς οι απλοί πολίτες…

Δυστυχώς όμως κι εμείς επαφιόμαστε στο “δε βαριέσαι…”

Περιμένουμε από τους άλλους, να δώσουν τις λύσεις…

astegos-13

Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε από τη Δημοτική μας Αρχή – όχι φυσικά την νεοεκλεγείσα – να δείξει κάποιο ενδιαφέρον…

Δεν είναι δυνατόν να περνάμε δίπλα από αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους και να κλείνουμε όλοι τα μάτια μας, ή να κοιτάζουμε δεξιά και αριστερά…

Στην ουσία όλοι μας αισθανόμαστε μία γροθιά στο στομάχι…

Αλλά…

Κυρία Αντωνέλλη…

Έχετε το λόγο…

Κύριε Γαληνέ…

Φανταζόμαστε ότι την εικόνα τη γνωρίζετε και σαν πρώτος πολίτης της Λέσβου, δεν καμαρώνετε γι αυτήν…

Κάντε κάτι…

Εκτός αν όλοι σας και όλοι μας, έχουμε βάλει σ’ αυτούς τους δύστυχους ανθρώπους, ημερομηνία λήξης…

 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο