Σαν κεραυνός έπεσε στη Λέσβο η είδηση του χαμού του Αλέξανδρου Βοσινάκη.
Ενός ανθρώπου χτυπημένου από τη μοίρα και τη φτώχεια, αφού επί χρόνια πάλευε να επιβιώσει, αντιμετωπίζοντας σωρεία προβλημάτων.
Το Αλέκο όπως όλοι τον φωνάζαμε και τον γνωρίζαμε, τον ξέραμε όλοι από τον τηλεοπτικό σταθμό “Αρχιπέλαγος”, όπου τα τελευταία χρόνια εργαζόταν σαν εικονολήπτης.
Δεν μας ενδιαφέρει να ασχοληθούμε με το πως και γιατί έφυγε από τη ζωή ο φίλος μας ο Αλέκος…
Μετράει ότι χάθηκε πρόωρα ακόμα ένας συνάνθρωπός μας, που κατά την προσωπική μας άποψη δεν είχε καμία στήριξη από την πολιτεία, στα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Μόνος του προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του, αναζητώντας ένα μεροκάματο για να μπορέσει να επιβιώσει.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν ήρθαν βολικά γι αυτόν.
Μη βρίσκοντας δουλειά στη Λέσβο, έφυγε για την Αθήνα.
Πίστευε ότι εκεί, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα…
Δυστυχώς όμως, η μοίρα του επιφύλασε τραγικό τέλος…
Ο Αλέκος έφυγε από τη ζωή με το παράπονο να τον πνίγει, αφού όπως έλεγε στους λίγους φίλους που είχε, αισθανόταν ερμητικά μόνος του.
Καλό σου ταξίδι Αλέκο !!!
Θα σε θυμόμαστε πάντα…